به گزارش«سراج24»، در حالی دور جدید مذاکرات ایران و 1+5 در لوزان سوئیس برای رسیدن به توافقی جامع، در حال برگزاری است، یک منبع نزدیک به تیم مذاکره کننده ایران گفت: کاهش، تعلیق یا رفع کامل محدودیت ها و تحریم های وضع شده علیه ایران، به صدور لااقل یک قطعنامه جدید از سوی شورای امنیت تحت فصل هفتم منشور نیاز دارد.
این منبع نزدیک به هیأت مذاکره کننده ایران، روز چهارشنبه گفت: شورای امنیت از تاریخ نهم مردادماه 1385 با صدور قطعنامه 1696 که صراحتاً وفق فصل هفتم منشور ملل متحد صادر شده است، موضوع برنامه هسته ای ایران را با فشار غرب و به شیوه ای غیرمنصفانه ذیل این فصل از منشور ملل متحد قرار داده است.
از آن زمان نیز تمام قطعنامه های شورا که به این موضوع مرتبط هستند، با ارجاع صریح به ماده 41 منشور که در فصل هفتم منشور قرار دارد صادر شده و بعد هم با این جمله معروف خاتمه می یابند که «شورا تصمیم می گیرد که همچنان این موضوع را در دستور کار داشته باشد». از این رو موضوع از تابستان سال 85 در قالب فصل هفتم منشور قرار گرفته و هیچ گاه شورای امنیت این موضوع را از این قالب خارج نکرده است.
این منبع ایرانی اظهار کرد: به لحاظ حقوقی، هرگونه دخل و تصرف در قطعنامه های قبلی شورای امنیت، با هدف کاهش، تعلیق یا رفع کامل محدودیت ها و تحریم های وضع شده در آنها، نیازمند صدور لااقل یک قطعنامه جدید از سوی خود شورا تحت همان فصل هفتم منشور است و چنین قطعنامه یا قطعنامه های جدیدی در واقع مطالبه اصلی جمهوری اسلامی از طرف های مذاکره خود است.
وی همچنین گفت: شورای امنیت باید قطعنامه های غیرمنصفانه خود در مورد ایران را اصلاح کند و تنها راه برای این کار، صدور قطعنامه جدید وفق فصل هفتم است. این قطعنامه یا قطعنامه های جدید، که باید شرایط و محتوای آن متأثر از مذاکرات جاری باشد، قاعدتاً بخشی از راه حل جامع بوده و همه طرف ها متعهد به اجرای آن هستند؛ از این رو، نفس ورود شورای امنیت به این مسأله در یک یا چند مقطع زمانی در آینده نه تنها منتفی و منفی نیست، بلکه اصولاً لازم است.
او در ادامه تأکید کرد که نباید به اشتباه گمان شود که طرح بحث ضرورت صدور قطعنامه یا قطعنامه های فصل هفتمی از سوی شورای امنیت برای شکستن ساختار تحریم های ناعادلانه علیه ایران، موضوعی جدید و اقدامی واکنشی به برخی اقدامات سخیف از قبیل نامه سناتورهای آمریکایی است؛ در صورتی که اصولاً راه حل جامع اگر دربردارنده قطعنامه یا قطعنامه های شورای امنیت نباشد، ابداً مفید نیست و تغییری در نظام ایجاد شده توسط قطعنامه های فصل هفتمی قبلی صورت نمی دهد.
این منبع ایرانی در پایان گفت: ضرورت صدور قطعنامه های جدید فصل هفتمی که قطعنامه های سابق علیه ایران را، با مکانیزمی که مورد قبول دو طرف خواهد بود، کأن لم یکن کند، همواره در رأس مطالبات تیم های مذاکراتی فعلی و قبلی جمهوری اسلامی ایران بوده است.
ایران و 1+5 نزدیک به 18 ماه است که وارد مذاکرات هسته‌ای شده‌اند. تا کنون جز یک توافق اولیه با دوره تمدید، دستاورد خاصی از این مذاکرات بیرون نیامده است؛ بر همین اساس روزنامه آمریکایی لس آنجلس تایمز احتمالاتی را که ممکن است از مذاکرات 18 ماهه ایران و کشورهای 1+5 حاصل شود در غالب هفت سوال بررسی کرده است.
نخستین سوالی که لس آنجلس تایمز مطرح کرده است؛ تعداد سانتریفیوژهایی خواهد بود که ایران مجاز به داشتن آن هاست.
ایران هم اکنون دارای 19 هزار سانتریفیوژ نسل اول است که حدود 10 هزار عدد آن فعال هستند؛ سانتریفیوژها دستگاه های پیچیده ای هستند که با چرخاندن اورانیوم با سرعت بسیار بالا امکان جداشدن اورانیوم شکافت پذیر را از دیگر مواد فراهم می کنند و اورانیوم غنی شده ای که این دستگاه ها تولید می کنند می تواند برای سوخت راکتورهای هسته ای برای تولید انرژی برق یا بمب هسته ای مورد استفاده قرار گیرد.
سوال دیگری که مطرح شده آن است که قرار است چه محدودیت های جدیدی در مورد ذخائر هسته ای ایران اعمال شود؟ به گفته مذاکره کنندگان به نظر می رسد ذخیره اورانیوم غنی شده ایران که میان 6 هزار تا 8 هزار تن است به حدود 1000 کیلوگرم کاهش یابد و به روسیه منتقل شود.
سوال سوم این است که ایران از انجام چه نوع تحقیقات هسته ای منع خواهد شد؟ کشورهای 1+5 خواستار آن هستند که توانایی ایران برای طراحی و ساخت سانتریفیوژهای جدیدتر را محدود کنند چرا که سانتریفیوژهای نسل جدیدتر درصد غنی سازی اورانیوم را در زمان کوتاه تری افزایش می دهند و در این صورت زمان گریز هسته ای نیز کوتاه تر خواهد شد. این مساله یکی از موضوعات اصلی مورداختلاف دو طرف است چرا که ایران تحقیقات هسته ای خود را افتخار ملی می داند.
سوال چهارم چگونگی بازرسی ها و نظارت ها از تأسیسات هسته ای ایران است؟ مقامات غربی خواستار آن هستند تا نظارت های سرسختانه تری را انجام دهند و به صورت کامل به تمام تأسیسات و ذخائر هسته ای ایران دسترسی داشته باشند.
سوال پنج این است که مدت زمان توافق چه مدت خواهد بود؟ شنیده ها حاکی از آن است که مقامات غربی خواستار آن هستند که توافق 10 ساله باشد و امکان تمدید 5 ساله آن نیز وجود داشته باشد. این درحالی است که سال گذشته ایران تاکید کرده بود که هرگونه توافق نباید بیش از هفت سال برنامه هسته ای ایران را محدود کند.
سوال ششم؛ زمان و روند برداشته شدن تحریم ها چگونه خواهد بود؟ برخی از تحریم ها احتمالاً سریع تر برداشته خواهد شد مثل تحریم هایی که اتحادیه اروپا و رییس جمهور آمریکا، اوباما وضع کرده اند، اما قدرت های جهانی خواستار باقی ماندن برخی از تحریم ها به عنوان ابزاری هستند که از تعهد ایران به اجرای توافق هسته ای مطمئن شوند.
سوال هفتم؛ معیار تشخیص توافق خوب از بد چیست؟ دولت اوباما معتقد است توافقی خوب است که بتواند همه راه های احتمالی دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای در طول 10 سال آینده را بگیرد و برای آمریکا و جهان امنیت بیش تری از راه حل نظامی فراهم کند.
مقامات دولت اوباما معتقدند که استفاده از گزینه نظامی برای رفع خطر برنامه هسته ای ایران تنها باعث توقف آن تا 3 سال خواهد شد که قطعا ایران در تلافی همه بازرسی های آژانس را متوقف کرده و با تمام توان به سمت ساخت سلاح هسته ای پیش خواهد رفت.
به گزارش «سراج24»، ایران و 1+5 تا دهم فروردین ماه فرصت برای دست یافتن به توافقات ضمنی دارند. این فرصت تا چن ماه دیگر نهایت ادامه دارد. آمریکا بر همین اساس مدعی شده که اگر مذاکرات در یکسال به نتیجه نرسد، میز را ترک خواهند کرد. این جنگ زرگری را وزیر امور خارجه آلمان نیز ادامه داده است و گفته باید محدودیت‌های هسته ای ایران دائمی شود. در مقابل البته ایران هیچ اصراری بر رسیدن به توافق نارد و زیر بار توافقی نمی رود که تحریم‌ها را در بازه زمانی تعلیق کند.
